Overweging op het hoogfeest van Kerstmis
Lezingen: Jesaja 9,1-3.5-6; Lucas 2,1-14
De bloemdecoratie aan de muren van deze kerk hier in Ovezande is dit jaar een bijzondere. Vanaf de eerste zondag van de Advent tot vandaag zijn de ruwe houten kistjes steeds meer aangekleed. Telkens kwam er een stukje versiering bij, zodat de bloemstukken nu in volle pracht staan te pronken. Want vandaag is het feest! Het is kerst! Uitbundig mogen we vieren, dat het duister gaat wijken, dat het licht zal terugkomen, dat er in onze wereld – ondanks geweld en chaos – vrede zal komen.
Dat gebeurt overigens niet zomaar. Het verlangen naar vrede zal een ijdele droom blijven, als wij er niet zelf ook aan zullen werken. Het visioen van vrede kan alleen maar werkelijkheid worden, als wij zelf er hartgrondig in willen geloven. Het lijken grote woorden, als ik zeg: het visioen van vrede. Het lijkt een visioen voor ver weg, onbereikbaar en voor velen wellicht een illusie. Maar misschien kan de bloemversiering in deze kerk ons op weg helpen. Want zo klein en onbeduidend als die is begonnen, zo begint ook ons werken aan vrede en verzoening. We moeten niet op voorhand uitgaan van grootse en onmiskenbare resultaten. We mogen erop vertrouwen, dat het begint met kleine stapjes. Ja. Het begint klein.