Toen enkele maanden geleden de berichten in de pers kwamen over het seksueel misbruik door twee (inmiddels overleden) Nederlandse bisschoppen, heb ik daar met plaatsvervangende schaamte kennis van genomen. Het nieuws werd in de media breed uitgemeten. Pijnlijk maar terecht. Pijnlijk misschien allereerst voor de slachtoffers om opnieuw geconfronteerd te worden met het onrecht dat hen werd aangedaan. Zou het hen enige genoegdoening kunnen geven, nu de waarheid eindelijk aan het licht komt? Maar pijnlijk ook voor alle gelovigen die hun best doen om het rechte pad te bewandelen, terwijl sommige van hun leidsmensen alleen maar de schone schijn kunnen ophouden. En toch is het is goed dat er meer en meer transparantie komt over deze afschuwelijke praktijken.
Zo is de gangbare realiteit van onze nieuwsgaring: niet alleen in de krant, op TV of via de sociale media, maar ook in de gesprekken van de dag of tijdens verjaardagsfeestjes. Over het kwade wordt geschreeuwd, terwijl het goede slechts fluisterend aan de orde komt. Toch is het van groot belang, dat wij als gelovige mensen meer en meer de focus verleggen naar het spreken over het goede, ook al gebeurt dat slechts fluisterend. Al haalt dit dan niet de voorpagina, toch is het belangrijk om het goede te doen en te zeggen, ongeacht het kleine of grote 'effect' daarvan.
Zo is de gangbare realiteit van onze nieuwsgaring: niet alleen in de krant, op TV of via de sociale media, maar ook in de gesprekken van de dag of tijdens verjaardagsfeestjes. Over het kwade wordt geschreeuwd, terwijl het goede slechts fluisterend aan de orde komt. Toch is het van groot belang, dat wij als gelovige mensen meer en meer de focus verleggen naar het spreken over het goede, ook al gebeurt dat slechts fluisterend. Al haalt dit dan niet de voorpagina, toch is het belangrijk om het goede te doen en te zeggen, ongeacht het kleine of grote 'effect' daarvan.